Każda osoba musi pracować, to nie ulega żadnym wątpliwościom. Przecież życie kosztuje, prawda? Skądś trzeba wziąć pieniądze na mieszkanie, czynsz, rachunki za internet…itp. A co zrobić jeśli osoba, mimo jej własnych szczerych chęci do pracy, nie może jej znaleźć? Co najczęściej myślimy o takich osobach?
Nic, bo najczęściej myślimy: ”och, z pracą zawsze ciężko, takie mamy czasy..” No dobrze, możemy wszystkie niepowodzenia zwalić na gorszy dzień lub złą sytuację na rynku pracy. Bo przecież kto, widząc osobę bezrobotną, pomyśli, że być może ona, cierpi na ergofobię?
Co to jest ergofobia i jakie są jej objawy?
Ergofobia jest zaburzeniem psychicznym, polegającym na panicznym lęku, przed środowiskiem pracy. Często spotykana jest u dzieci w wieku szkolnym, u których rozwinięta była fobia szkolna jednak niekoniecznie. http://psychoterapia-szczecin.org/o-psychoterapii.html . Może się rozwinąć także w sytuacjach, gdy dana osoba ma zaniżone poczucie własnej wartości albo była w poprzedniej pracy szykanowana albo mobbingowana. Jej objawami są:
- nadmierna potliwość
- duszności
- biegunka, bóle brzucha
- ból głowy, migrena
- kołatanie serca
- drżenie mięśni
Objawy te znikną, kiedy osoba dotknięta tym zaburzeniem, opuści miejsce pracy np. z okazji urlopu czy zbliżającego się weekendu. Jej obawy nasilą się natomiast, kiedy zachodzi ponowna potrzeba pójścia do pracy np. po skończonym urlopie czy w poniedziałek.
Taka osoba, pomimo swoich starań, postrzega siebie jako osobę której nic w życiu nie wychodzi, co skutkuje jeszcze niższym niż było, poczuciem własnej wartości. Będzie bała się wyśmiania ze strony innych współpracowników, szefa czy innej osoby, której będzie podległa. Będzie bała się kontaktu ze współpracownikami na tyle, że może preferować jedynie kontakt mailowy i na pewno będzie wolała zamienić stacjonarną pracę na zdalną.
Ta choroba jest często mylona po prostu z lenistwem i niechęcią do pracy ale w rzeczywistości potrafi bardzo mocno zniszczyć psychikę. Osoba dotknięta tym zaburzeniem, ma trudności z akceptacją w nowym środowisku, sama zwalnia się z pracy a jeśli stan bez pracy utrzymuje się dość długo, zaczyna myśleć o sobie, jako o kimś, kto jest bezużyteczny, kompletnie nikomu niepotrzebny, nie nadaje się do niczego itd. Osoby chore z czasem boją się ludzi, gdyż inni zaczynają ich postrzegać jako nieudaczników życiowych, nawet jeśli tak nie jest.
Leczenie objawów
W przypadku nasilenia objawów, stosuje się leczenie farmakologiczne. Podaje się leki, które mają pomóc zmniejszyć towarzyszący lęk.
Bardzo pomocna jest również psychoterapia i nadal jest ona jedyną możliwą drogą do częściowego lub całkowitego pokonania ergofobii. Jedna nadal niewiele można zrobić, jeśli pacjent tego nie chce i będzie uważał to za niepotrzebne. W każdym leczeniu, najważniejsza jest motywacja do działania i chęć zmiany. Tak jest w tym przypadku.
To zaburzenie bywa trudne do zdiagnozowania, gdyż pacjenci oddalają wizję myślenia o tej chorobie. Winą za swoje niepowodzenia w pracy często starają się usprawiedliwić stresem.